Dane historyczne

Pierwsze samochody marki Porsche, oznaczone „typ 356" skonstruował Ferry Porsche, syn słynnego Ferdynanda Porsche, twórcy legendarnego Volkswagena typ 11 (Garbus, Beetle).
W założeniu były to sportowe samochody oparte o rozwiązania podwozia i jednostki napędowej Volkswagena, z chłodzonym powietrzem czterocylindrowym silnikiem, zabudowanym z tyłu samochodu (początkowo przed, później za tylną osią), wyposażone w lekkie, aluminiowe otwarte nadwozie typu roadster i coupe. Pierwsze egzemplarze powstały w czerwcu 1948 roku w Gmund w Austrii, gdzie po II wojnie światowej osiedliła się rodzina Porsche, zakładając małą wytwórnię samochodów. W marcu 1949 roku Porsche 356 został oficjalnie zaprezentowany na Salonie Samochodowym w Genewie. W tym samym roku w Niemczech, w dzielnicy Stuttgartu Zuffenhausen, na terenie zakładów nadwoziowych Reuttera powstała filia zakładów Porsche, która z czasem stała się główną siedzibą firmy. Rozpoczęto seryjną produkcję typu 356, wyposażonego już w całkowicie stalowe nadwozie, wsparte na skrzynkowej ramie nośnej.
W połowie lat pięćdziesiątych silniki i skrzynie biegów Porsche nabrały wielu indywidualnych cech i coraz bardziej odbiegały od pierwowzoru VW, stając się jednostkami o typowych cechach sportowych. Stopniowo powiększano pojemność skokową silników, od 1086 ccm, jaką miała 40 –konna jednostka napędzająca samochód z lat 50 - 54, do 1488 ccm, jaką miały silniki o mocy 70 KM, napędzające model 1500 Super z lat 1952 – 1955. W 1955 roku zaprezentowano Porsche typ 356A, z silnikiem o pojemności skokowej 1290 ccm i mocy 44 KM. Samochód miał nieznacznie zmodyfikowane nadwozie, z panoramiczną przednią szybą , poprawione przednie zawieszenie i w ofercie kilka silników o mocach dochodzacych do 115 KM (model 1600 GS Carrera Gran Turismo).
W 1959 roku wprowadzono do produkcji typ 356B, w którym podstawową jednostką napędową był czterocylindrowy silnik w układzie „bokser", podobnie jak poprzednie, chłodzony powietrzem,
o pojemności skokowej 1582 ccm i mocy 60 KM. Najmocniejszym silnikiem oferowanym dla typu 356B był 2 litrowy, o mocy 130 KM, stosowny w modelu 2000 GS Carrera 2. Nadwozie „356B" przeszło kolejne zmiany: podniesiono reflektory, obniżono linię bagażnika, powiekszając jego pokrywę, zwiększyła się szyba tylna oraz wlot powietrza w pokrywie silnika.
Ostatnią wersją typu 356 był 356C, wprowadzony do produkcji w 1963 roku. Samochód nadwoziowo prawie nie różnił się od poprzednika, napędzany był silnikami o pojemności skokowej 1582 ccm i mocy 75 KM i 95 KM (model 1600 SC); tradycyjnie oferowano model Carrera 200 GS z dwulitrowym silnikiem o mocy 130 KM.
Produkcję typu 356 zakończono w 1966 roku (ostatnie 10 sztuk); łączna liczba egzemplarzy wyniosła 76303 sztuki (52500 coupe i 23803 kabriolety).

W 1964 roku firma Porsche rozpoczęła produkcję samochodu zaliczanego dzisiaj do legendy aut sportowych, samochodu, będącego przedmiotem kultu dla fanów motoryzacji - modelu 911. Produkowany w latach 1964 - 1989 w kilkunastu wersjach był oparty na tym samym, nieznacznie modyfikowanym nadwoziu, w wersji coupe i targa, do którego montowano 6 cylindrowe silniki typu boxer, chłodzone powietrzem, o pojemnościach skokowych 2000, 2200, 2400, 2700 i 3000 ccm i mocach od 90 - 200 kW. Model 911 zachował główną cechę swego pierwowzoru, jakim był model 356: chłodzony powietrzem silnik w układzie boxer, zabudowany z tyłu pojazdu i napędzający tylne koła; wiele wspólnych cech miały również nadwozia obu samochodów. Niepowtarzalna linia nadwozia o doskonałych parametrach aerodynamicznych, zabudowany
z tyłu dynamiczny silnik o charakterystycznym brzmieniu, bardzo dobre własności trakcyjne - to główne cechy wyróżniające ten wyjątkowy samochód spośród innych aut sportowych tamtego okresu.
Zastosowanie w/w rozwiązania układu napędowego było znane z wcześniejszych konstrukcji Ferdynanda Porsche (Volkswagen). Jednak w zastosowaniu do samochodów sportowych, w tym przeznaczonych do tzw. wysokiego wyczynu, było nowością, która sprawdziła się w warunkach rajdów i wyścigów.

Samochody Porsche 911 odnosiły wiele sukcesów sportowych, startując w rajdach samochodowych i w wyścigach samochodów turystycznych. Historia samochodu Porsche 911 ma również polskie akcenty. Słynny polski kierowca rajdowy Sobiesław Zasada na takim właśnie samochodzie zdobył tytuł Mistrza Europy w 1967 roku, w tym samym roku zwyciężył
w sztandarowym argentyńskim rajdzie - wyścigu Grand Premio Argentino; zajmował również czołowe miejsca w rajdach - maratonach: Londyn Sydney w 1968 roku i w rajdach Safari.
W końcu lat siedemdziesiątych na samochodzie Porsche Carrera w wyścigach płaskich startował inny znany polski rajdowiec Adam Smorawiński, odnosząc wiele zwycięstw.

We sierpniu 1977 roku ukazał się model 911 SC 3.0 z nadwoziem typu coupe, wkrótce potem ofertę nadwoziową wzbogacono o nadwozia typu targa, z odejmowanym segmentem środkowym dachu. Cena samochodu z tym nadwoziem w sierpniu 1980 roku wynosiła 49900 marek niemieckich. Produkcję modelu SC 3.0 z w/w nadwoziami zakończono w lipcu 1980 roku liczbą 28095 egzemplarzy (coupe i targa). We wrześniu 1982 roku ukazał się model 911 SC z nadwoziem typu kabriolet, wyposażonym w dodatkowe elementy wzmacniające, zapewniające wymaganą sztywność. Szkielet składanego dachu w przedniej części wykonany był z elementów tłoczonych ze stalowej blachy, co nadawało stabilność podczas jazdy z dużymi prędkościami. Cena tego modelu była o ponad 5000 marek większa od wersji targa i w 1983 roku wynosiła 64500 DM. Produkcję zakończono w lipcu 1983 roku liczbą 4067 egzemplarzy.
Opiniowany egzemplarz został przez obecnego właściciela sprowadzony do kraju w 2015 roku.
Nie jest znana wcześniejsza historia pojazdu.